De Mounted Archery Association Netherlands (MAAN) stimuleert haar leden om ook buiten de landsgrenzen ervaring op te doen, inspiratie op te doen en zichzelf sportief uit te dagen. Eind juni reisde MAAN-lid Stephan Takken af naar de Turkse bergen voor een bijzondere combinatie van training en wedstrijd boogschieten te paard. De wedstrijd maakte deel uit van de European Grand Prix (EGP) – een serie internationale wedstrijden binnen Europa.
Hoewel Nederland als landsteam al eerder in het seizoen aan EGP-wedstrijden in andere landen had deelgenomen, greep Stephan de kans om als individu mee te doen aan deze Turkse editie. De intensieve training vooraf stond onder leiding van de Finse topcoach Anna Minkkinen, waarna de wedstrijd werd georganiseerd door Emrah Koç, een gevestigde naam in de internationale mounted archery-scene.
“Je denkt dat je je grenzen kent, tot je in een vreemd zadel stapt op een berg in Turkije,” vertelt Stephan. In zijn verslag lees je hoe hij persoonlijke records brak, vriendschappen sloot én met vertrouwen terugkijkt op een unieke prestatie.
Stephan doet verslag van zijn week in Turkije
“In de laatste week van juni reisde ik af naar Turkije voor een intensieve training en wedstrijd boogschieten te paard, onder leiding van Anna Minkkinen en Emrah Koç. Van tevoren vond ik het best spannend – de paarden in Turkije staan bekend als heetgebakerd en razendsnel. En inderdaad: bij aankomst bleken het allemaal hengsten te zijn, veelal ex-racepaarden. Maar tot mijn verrassing waren ze stuk voor stuk keurig getraind en opvallend braaf. Een opluchting, en meteen een mooie eerste les: vooroordelen zijn er om ontkracht te worden.
Ik kwam terecht in een bont gezelschap van voornamelijk Finnen en één Poolse deelnemer. De klik was er meteen: de sfeer was ontspannen, het gezelschap gezellig, en de locatie ronduit adembenemend. Hoog in de bergen, met keurige stallen, een restaurant en zelfs een trouwlocatie, was het een perfecte setting. Ondanks de 30 graden zorgde een frisse bergbries voor aangename verkoeling.
Tijdens de training werd al snel duidelijk dat mijn techniek op de grond prima was, maar dat er te paard nog werk aan de winkel was. Mijn booghand bewoog te veel op en neer, doordat ik mijn enkels en knieën onvoldoende gebruikte. Anna gaf me een simpele maar doeltreffende opdracht: rijd de track met een steentje balancerend op de bovenkant van je hand. Dat steentje mocht ik niet verliezen. Het werkte – mijn balans verbeterde direct.
Ik trainde op twee paarden. De eerste was betrouwbaar maar niet erg snel. De tweede, Kanuni, had meer potentie, maar de balans was nog niet optimaal. Totdat er een ander zadel kwam – ineens viel alles op z’n plek. Het vertrouwen dat ik voelde was vergelijkbaar met wat ik eerder alleen bij Daijka van (ook MAAN-lid) Christine had ervaren.”
De wedstrijd: een vliegende start
“De eerste wedstrijddag stond in het teken van de Raid 234. Kanuni liep stabiele runs van 10 tot 12 seconden. Van de 18 doelen miste ik er slechts drie, wat resulteerde in een score van 63.13 – slechts vijf punten onder mijn persoonlijke record. Een fantastisch begin! Ook Aleksandra uit Polen scoorde goed. We grapten dat de blauwe plekken op onze boogarmen het resultaat waren van Anna’s “strenge” training – en blijkbaar hadden we dat nodig om te presteren.”
Tower: van mentale blokkade naar persoonlijke overwinning
“De volgende dag was het tijd voor de Tower. Tijdens de Winter Games in Barcelona had ik hier een flinke mentale tik opgelopen met slechts 16 punten. De spanning was dus voelbaar: zou het weer misgaan, of kon ik mezelf herpakken? Stiekem hoopte ik op een HA2-score. Tijdens de runs voelde het al beter dan in Barcelona. Na afloop stond het Finse team me op te wachten met de vraag: “Wat is je hoogste score tot nu toe?” Toen wist ik al dat het goed zat. Mijn vorige record was 69.84 (HA4), maar deze keer haalde ik 71.555 – een nieuw persoonlijk record én een HA5-score!”
De Hunt: verwarring, uitdaging en een magisch moment
“De laatste dag stond in het teken van de Hunt. Op het eerste gezicht leek het parcours eenvoudig, maar schijn bedroog. Veel rondjes, herhalingen en verwarrende richtingswisselingen maakten het lastig – voor ruiter én paard. Kanuni leerde snel, soms té snel: waar hij bij een correctie eerst afsloeg, ging hij de volgende keer uit zichzelf al die kant op, terwijl ik dan juist rechtdoor moest. Het vereiste constante focus en snelle schakelingen tussen schieten en sturen.
Het absolute hoogtepunt – letterlijk – was de Qabaq: een 8 meter hoge paal met een metalen schijf bovenop, bedoeld voor een backshot met een ‘blind arrow’. Dankzij uitleg van Emrah wist ik hoe ik het moest aanpakken. En het lukte! Een perfecte backshot, volgens het boekje. Het publiek leefde intens mee – bij elke poging zat iedereen op het puntje van de stoel, en als het raak was, barstte het gejuich los. Magisch! Mijn score: 41.86 – een verdubbeling van mijn vorige highscore.”
Een bijzonder afscheid
“Na afloop sprak ik, met hulp van een tolk, de eigenaar van Kanuni. Hij deed zelf ook mee aan de wedstrijd en was verbaasd over hoe rustig ik het paard had kunnen rijden. Vlak voor de wedstrijd was er nog twijfel of Kanuni mee kon rijden omdat het er te wild aan toe ging. Het was bijzonder om te ervaren hoe de synergie tussen ruiter en paard zo’n verschil kan maken.
Wat een sport, wat een dieren, en wat een ervaring. Ik ben dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken – en ik kijk nu al uit naar het volgende avontuur.”
Internationaal meedoen? Dat kan!
Stephan’s ervaring laat mooi zien dat je als individu óók buiten officiële teamverbanden mee kunt doen aan internationale wedstrijden. Door heel Europa – en zelfs daarbuiten – worden wedstrijden georganiseerd waar je jezelf voor kunt inschrijven, los van het Nederlands team. Deze wedstrijden bieden niet alleen de kans om wedstrijdervaring op te doen, maar ook om andere ruiters te ontmoeten, nieuwe technieken te leren en je vaardigheden te meten onder verschillende omstandigheden.
Hoe vaker je deelneemt en scores rijdt, hoe groter de kans dat je stijgt in het klassement en uiteindelijk in aanmerking komt voor een plek in het Nederlands team. Daarom benadrukken we bij MAAN het belang van internationale deelname – er is méér dan alleen EK, WK of EGP. Denk breder, durf buiten je comfortzone te stappen, en ontdek hoeveel je kunt groeien als sporter.
En als je het spannend vindt om alleen te gaan? Je staat er nooit echt alleen voor. Vaak zijn er andere leden die met je mee willen reizen, en zoals Stephan’s verhaal laat zien: je wordt overal warm ontvangen, ook als je alleen gaat. Kijk dus vooral in de wedstrijdagenda op onze website en laat je inspireren!
